Μάνη
Πληροφορίες
Από τις κυριότερες δραστηριότητες στη Μάνη είναι ο τουρισμός. Μιλώντας για τουρισμό στη Μάνη δεν μιλάμε για τουρισμό μάζας αλλά και άλλα είδη τουρισμού, όπως:
Ο Εναλλακτικός θεματικός τουρισμός δηλαδή όταν μπορεί ο επισκέπτης να κάνει τουρισμό θρησκευτικό, περιηγητικό, πολιτιστικό, ιστορικό, περιπατητικό, σπηλαιολογικό, αρχαιολογικό, ορειβατικό, θαλάσσιο και υποβρύχιο, επιστημονικό και έρευνας, ηθών, εθίμων, πολεοδομίας, αρχιτεκτονικής, πανίδας, χλωρίδας, κάστρων και πύργων, μονοπατιών κ.λπ. Επίσης και όλες οι μορφές θεματικού και εναλλακτικού τουρισμού. Περιπατητικός, θρησκευτικός, σπηλαιολογικός, αρχαιολογικός, ορειβατικός, υποβρύχιος και θαλάσσιος, αναρριχητικός, ποδηλατικός κ.λπ.
Ο Βιοτουρισμός δηλαδή ο βιωματικός τουρισμός του τρόπου ζωής ώστε να αποκτήσει βιώματα με τη συμμετοχή του ο επισκέπτης, στην παραγωγική, κοινωνική και πολιτιστική διαδικασία ως κοινή διαβίωση με τη Μανιάτικη οικογένεια σε όλες τις μορφές της. Οι παραγωγικές δραστηριότητες, αγροτικές και μεταποιητικές και συμμετοχή των τουριστών σε αγροτικές ασχολίες (όργωμα, μάζεμα ελιών), ψάρεμα, συλλογή αρωματικών φυτών, μελισσοκομία, χτίσιμο και συντήρηση καλντεριμιών κ.λπ. Ο Βιοτουρισμός είναι στάση ζωής, σεβασμός στο περιβάλλον και τους θεσμούς. Είναι ένα ολιστικό προϊόν κοινωνικής εμπειρίας και γίνεται τρόπος ζωής.
Ιστορία
Η Φραγκική κατάκτηση της Πελοποννήσου φέρνει στα βουνά της Μάνης κι άλλους πρόσφυγες. Την ίδια επίσης εποχή αλλά και τα επόμενα χρόνια οι πειρατές έβρισκαν καταφύγιο στις ακτές της Μάνης.
Αλλά το μεγάλο αυτό ρεύμα των φυγάδων δημιουργεί προβλήματα, γιατί το άγονο έδαφος της περιοχής δεν τους φτάνει για να ζήσουν κι αρχίζει ένας σκληρός αγώνας για «ζωτικό χώρο» ανάμεσα σε οικογένειες, σόγια και ολόκληρα χωριά, που κάποτε παίρνει τη μορφή αληθινού τοπικού πόλεμου. Για μεγάλο διάστημα το μόνο που θα μπορούσε να τους ενώσει ήταν μια Τουρκική εισβολή. Ακολούθησαν μεταναστεύσεις. Χαρακτηριστικότερες είναι δύο οικογενειών από το Οίτυλο, που έφυγαν το 1670 και εγκαταστάθηκαν στο Λιβόρνο της Ιταλίας και στο Καργκέζε της Κορσικής, όπου διατήρησαν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους και είναι και σήμερα ακόμα γνωστοί ως «Έλληνες».
Στην Τρίτη και επιτυχημένη απόπειρα επανάστασης (17 Μαρτίου 1821) οκτώ ολόκληρες ημέρες πριν από την «επίσημη επέτειο», οι περίπου 12.000 Μανιάτες πολεμιστές κήρυξαν το πόλεμο στην Οθωμανική αυτοκρατορία, ξεκινώντας από τον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στην Αρεόπολη. Η σημαία των επαναστατών ήταν λευκή με γαλάζιο σταυρό στη μέση. Στην επάνω πλευρά έγγραφε : <<ΝΙΚΗ Η ΘΑΝΑΤΟΣ>> ΝΙΚΗ και όχι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, γιατί η Μάνη ήταν πάντα Ελεύθερη, ενώ στη κάτω πλευρά είχε αναγραφεί το αρχαίο και ένδοξο: <<ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ>>.
Η Ιστορία της Μάνης, πού τόσα πολλά έπαθε και πρόσφερε, αποτυπώθηκε στο τοπίο της με κάστρα, χωριά με κλειστά σπίτια-πύργους (τα Πυργόσπιτα), Χριστιανικές Εκκλησίες του 9ου, 10ου και 11ου αιώνα, από τις αρχαιότερες στην Πελοπόννησο κ.α.
Αξιοθέατα
Βυζαντινές Εκκλησίες, τα στολίδια της Μάνης, την διάσημη Βάθεια και τους εμβληματικούς πύργους της, τα σπήλαια του Διρού με το υπόγειο ποτάμι στα έγκατα του βράχου, το ξακουστό Λιμάνι πολυφωτογραφημένο παραθαλάσσιο χωριουδάκι της Μέσα. Υπήρξε το χωριό του ιστορικού γένους των Μαυρομιχαλαίων.